سه شنبه قبلی رفتم دیار همسرجان که سالگرد عقدمون پیش هم باشیم

بین راه بودم که آقایی زنگ زد خاله و آبجی اینا میخوان برن خونه مادرشوهر آبجی که از کربلا اومده ما هم بریم؟؟

گفتم نه ولش کن  نریم که بعد دیدم شوهرِ خواهرشوهر زنگ زد که شما هم بیاین دور همیم آخر شب برمیگردیم

دیگه گفتم باشه و یه شهر جلوتر پیاده شدم که بیان دنبالم 

یه جاده فوق العاده پیچ پیچی از رفتنم پشیمون شدم خیلی هیجانی بود 

موقع اذون وضو گرفتیم رفتم مسجد محل، تولد حضرت ابوالفضل بود 

خواهرشوهرم نذر داشت کیک درس کرده بود به منم گفت اولین باره اومدی این مسجد نیت کن ایشالا برآورده میشه

که من قبل اینکه خواهرشوهر بگه نیت کرده بودم بهله ایشالا حاجتم برآورده شه یه چادرنماز میبرم مسجدشون

والا از بس نذر و نیت میکنم که دیروز گرفتم تو دفترچم یادداشت کردم بالاخره به گردن آدم میمونه دیگه

بعد شام حرکت کردیم وای چه رعد و برررقی میزد یه لحظه همه جا روشن میشد حالا تو اون جاده 

خولاصه که بخیر گذشت منکه چادرمو تا پایین رو صورتم کشیده بودم سرمم رو شونه شوهرک بود 

چهارشنبه ینی 22اُم هم غروب به اتفاق آقایی رفتیم بیرون  :) خیابون گردی :)

آقایی گفت شام بخوریم که قبول نکردم اصلا از وقتی مسمومیتهای غذایی برام پیش اومده انگیزه غذای بیرون ندارم ایششش

رفتیم خونه و کادوشو بهش دادم یه شلوار کتان براش گرفته بودم آقایی هم نقدی حساب کرد کادومو

آقایی جانمان سرماخورده بود چند روز قبلتر دیگه ترجیح دادیم بجای کیک خامه ای پرچرب کیک یزدی بگیریم

به همین سادگی به همین قشنگی سالگردمون پیش هم بودیم و چقدم چسبید و خوش گذشت ^_^

شنبه هم آقایی منو تا خونه رسوند و خودش رفت

مامان حالش بهتره خداروشکر ، قرصاشو مصرف میکنه ولی یکم بدنش بی حاله و دراز کشیدس

تموم کارای خونه با منه از صبح که میرم تو آشپزخونه تا 1نیم 2 همینطور سرپام

چهارنفر بیشتر نیستیما امااااا

داداش جان که بینهایت بدغذا تشریف دارن معضلی بسیوووور بزرگی ست

اینجوری میشه که دومدل غذا از طرفی هم واسه مامان کم نمک 

ایشالا که خدا به همه سلامتی بده

شوهری هم دنبال کارای خونس پروانه ساخت و اینا نمیدونم تا سال بعد موقع عروسیمون  آماده میشه یا نه 

این روزام زمزمه های مادرشوهر میاد که پاییز عروسی بگیریم منم گفتم نه تا کار آقایی درس نشه نه 

دعامون میکنین مگه نه